Art Project: Identity, 2018

In mijn collages gebruik ik veel oude familiefoto’s. Foto’s waar mensen op staan die mijn oma soms zelfs niet meer kan herinneren. Het is en blijft familie van mij, ze hebben mij bij wijze van spreken gevormd tot wie ik ben. Ik zou dankbaar moeten zijn voor die mensen, ik zou hun verleden moeten weten, ik heb hun eigenschappen, hun haarkleur.

Zelfs mijn oma is de mensen op de foto al vergeten, wat maakt het dat ze mensen zijn, als niemand ze heeft onthouden? Of is er nog ergens wel iemand die weet wie die persoon op de foto is? Ben je wel een mens als je omgeving jou is vergeten? Sommige foto’s van mensen in mijn werk zie je bijna niet zitten. De foto zit er wel maar je weet eigenlijk ook niet zo goed wat het is of wat het betekent. Is het dan ook zo dat de persoon vergeten zal worden?

Menselijkheid

Geheugen is een belangrijk iets als het draait om identiteit. Als je bijvoorbeeld dement bent, dan vergeet je een heleboel dingen. Terwijl je naasten, bijvoorbeeld je kinderen, nog heel goed weten wat er allemaal is gebeurt en welke personen een belangrijke rol spelen in hun leven. Verlies je dan door dementie je identiteit? Geeft je menselijkheid jou je identiteit? Of geeft je identiteit jou juist je menselijkheid? Als je ver dementerend bent, ben je nog wel een mens, maar je bent niet meer zoals vroeger.

Hieronder wat detail beelden: